Het blijft bijzonder, de MKB Accountant is voor de één een ondefinieerbare soort, te divers om te labelen, een groep zonder smoel en daarom niet als groep te herkennen.
Anderen claimen juist dat hij recent weer is herontdekt, de MKB Accountant als bijzondere groep binnen een grotere groep, een bijna uitgestorven diersoort door verwaarlozing en jacht, plotseling weer springlevend gespot.
Is het allemaal perceptie of bestaat de MKB Accountant écht niet meer, daadwerkelijk niet te identificeren?
Los van perceptie, laten we het onszelf gewoon afvragen. Ik eerst.
Ik voel mij een MKB Accountant. Wellicht vreemd omdat ik samen met mijn teams cliënten controleer (ik noem het nog gewoon cliënten en geen controle objecten) die bijvoorbeeld 1 miljard aan omzet wegzetten.
Ik klankbord ook regelmatig met organisaties die data driven monitoring willen implementeren en praat dan heel veel in “data slang”. Klinkt heel weinig MKB, maar het is het wel.
Waarom voel ik mij dan zo verwant met mijn MKB Accountant collega’s die anders dan ik zijn gespecialiseerd in bijvoorbeeld salarisverwerking, mediation, pensioenadvies of het betere administratie- en samenstelwerk?
Wat mij betreft zit dit vooral in onze verbindende factor en ons gezamenlijke bewustzijn dat achter alle cijfers, vragen, projecten en IT, échte mensen staan.
Onze cliënten, onze mensen, met échte gevoelens, meningen en behoefte aan menselijke maat, gezond verstand en actieve kennisdeling.
Dat besef zit diep geworteld in een MKB Accountant. Heel diep. Dat is mijn overtuiging.
Dit bewustzijn, daar elke dag mee bezig zijn, maakt van een Samenstel Accountant, of een Pensioen Accountant of een Data gedreven Accountant een échte MKB Accountant.
Deze verbinding en het gedeelde bewustzijn is niet genoeg. Ik denk te weten dat MKB Accountants nog een aantal andere overeenkomsten hebben.
De MKB Accountant heeft een natuurlijke trots op het leveren van concrete oplossingen. Inhoudelijk, pragmatisch, cliëntgericht en wil meedenken met zijn cliënten. Gezond verstand voorop.
De MKB Accountant werkt in een setting waar nog wordt gecoacht vanuit gedachten van ambacht, waar het interne toezicht op kwaliteit informeel en met een menselijke maat is georganiseerd.
De MKB Accountant is ook van nature meer positief over het beroep, niet geïnteresseerd in accountancy politiek en ziet de wereld minder als een netwerk van regels en het denken hierin.
Die mindset staat in een wat moeizame verhouding tot die andere groep, laten we ze de Audit Auditors noemen, veelal werkzaam bij kantoren zo groot dat regels, toezicht en heel veel compliance checks & balances geformaliseerd en geforceerd opgelegd moeten worden om de boel bij elkaar te houden.
Audit Auditors vinden het ook inspirerend om te filosoferen, te brainstormen en te reflecteren in werkgroepen, via ons-kent-ons communities over de grote thema’s en hiermee ontstaat een grote mate van zingeving.
De Audit Auditor is meer “rule based”, communiceert op een andere manier richting het controle object, vertrekt gemiddeld sneller uit het vak en is een vakmeester in compliance-, vaktechniek- en regelballen in de lucht houden.
Die kantoren waar deze Audit Auditors veelal werken zijn druk met de politieke vraagstukken achter de schermen, zoeken continue de bodem van de Noordzee af naar nieuwe grote verdienmodellen (AI, ESG, etc). Cliënten zijn objecten die met redelijke mate van afstand, in meest neutrale setting, gecontroleerd moeten worden binnen een keurslijf van kwaliteitseisen en systemen waar een paard de hik van krijgt.
Ik ken beide werelden en er is geen goed of fout, slecht of geweldig. Ik vind beide werelden fascinerend.
Ik denk wel dat het steeds belangrijker wordt om een duidelijke streep te trekken, om kleur te bekennen. Dit om de nieuwe generatie betere keuzes te laten maken, vraagstukken om juiste plek en vanuit passende setting op te lossen. Maar ook om onze cliënten, of controle objecten, eerlijker te laten zien dat we niet éénendezelfde worst zijn.
Moet ik de twee groepen nog wat verder inkleuren met een stelling?
Ok, ik durf de stelling aan dat de MKB Accountant zich bijvoorbeeld maar heel beperkt thuis voelt op websites waar vooral de Audit thema’s worden besproken, zich steeds minder herkend in de verhaallijnen in het ‘Accountant’ huisblad van de NBA en heel ongelukkig is geworden van alle kritiek die breed is uitgemeten.
Tegelijkertijd is hetzelfde waar voor de Audit Auditors, die genieten van de rapporten die nu al jarenlang over ons vak worden geschreven, met betrekking tot de kritiek. Deze kantoren en haar bewoners zijn veel minder gevoelig, minder geraakt door kritiek en hebben minder chagrijn. De kritiek is benzine voor de eerder genoemde reflectiemotor en werkt als interne verbinding naar buiten toe.
Audit Auditors staan meer op afstand, werken voor kantoren too big too fail, zo groot en krachtig, wie kan ze iets maken. Al fuseren nog tien kantoren uit de top 20, ze komen niet in de buurt (daarom ook niet, groter grootst denken, please, dat is zo jaren ‘90).
Door kleur te bekennen komt er ook ruimte om na te denken over splitsing NBA en daarmee de gehele sector in Audit Auditors, MKB Accountants en “best of the rest”.
Iedereen met eigen bestuur, huisblad, website, opleiding, PE programma , en alles wat je maar kan bedenken om de twee groepen future-proof te maken.
Oeps, was dit er al?
Ik wil niet polariseren, beide beroepen hebben eigen kracht en schoonheid, maar we moeten geen eenheidsworsten blijven bakken, er is geen eenheid, er zijn wel heel veel MKB Accountants, en ik voel mij ook zo.
