Op het strand in IJmuiden beleefde ik vorige week een gelukzalig moment. Een mastercard moment pur sang. “There are some things money can’t buy.” Na een uurtje blowkarten op het strand, een eerste teamevent in bijna achttien maanden en na wat (altijd noodzakelijke) motiverende woorden van mijn kant en een uitzwaaimomentje naar een teamlid, werd ik zelf toegesproken door mijn team.
Niet alleen toegesproken, maar ik ontving een prachtig gedicht, een aantal A4’tjes met motiverende teksten van mijn teamleden, een aantal cadeaus en een tegel voor aan de wand met de mijn lijfspreuk “het is wat het is”.
De gelukzaligheid zit in de liefde in de woorden van mijn team. Thuiskomende heb ik dat gevoel van hun (aan mij gegeven) dankbaarheid, mijn beleving daarvan, met mijn vrouw gevierd. Eindbaas zijn kent spaarzame hoogtepunten, op het strand in IJmuiden lag zo’n hoogtepunt. Ik zou bijna aan stoppen denken, want wat kan ik nog meer bereiken in de accountancy?
Stoppen, beter gezegd “de handdoek in de ring gooien” heeft regelmatig op mijn ‘overwegingenlijstje’ gestaan. Na de zoveelste teleurstelling raakt de energie soms volledig op. Van wat of wie krijg je energie in het leven? Door wat loopt de energie weg?
Waar ik zeker geen energie van krijg, eerder moedeloos, boos en verdrietig van wordt, is de negatieve berichtgeving over ons mooie beroep. Deze week een hele reeks, Marcel, kwartiermakers en andere geluiden. We hebben criticasters nodig, dat houdt ons scherp, maar om de balans te herstellen hebben we ook een positief tegengeluid nodig; de succesverhalen.
We komen op een zeer gevaarlijk punt terecht, het tipping point waar negativisme overheerst, een beroep straks met een angstaanjagend groot aantal vacatures. Na ruim tien jaar debat zie ik verandering, een nieuwe generatie van kritische talenten, die helaas voor een groot deel ook na drie of vijf jaar ons mooie beroep wanhopig en teleurgesteld verlaten.
Die verandering die ik zie, lijkt te verbleken in een verzuurd macro-accountancy klimaat, een guur, winderig, vaak vermoeiend klimaat, waar de energie voor veel mensen moeilijk is te vinden. Dat hoor ik regelmatig, ook in mijn team.
Ik ben een mensenmens. Wil ook proberen op een positieve, innovatieve manier mijn team en cliënten mee te nemen in mijn werk.
Maar als werkrelaties niet lekker lopen, innovatieve ideeën niet van de grond komen, de frustrerende werkelijkheid van werkplanningen en deadlines botsen met ambities, dan is het lastig. Als waardevolle tijd opgaat aan NOW-discussies of andere klassieke auditvraagstukken, we onze eigen staart blijven najagen, dan komt dat ‘stoppen’ gevoel weer opduiken. Het hangt dan als een grijze deken over mijn humeur.
Na een avondje IJmuiden is dat gevoel weer weg, als sneeuw voor de zon, zo opportunistisch ben ik dan ook wel weer. Een klein, maar zeer liefdevol gebaar geeft weer energie. Dat aangevuld met het karma van het vinden van mensen die het team komen versterken en er dan ook ‘direct staan’, maakt de energie compleet. Zoveel geluk in korte tijd maakt veel goed en zet de motor weer vol aan.
Dus laat ik positief afsluiten en mijn somberheid een klein beetje afdekken.
Onderdeel van mijn positieve motor is de ambitie om met mijn team de stap van data-analyse (alweer zeventien jaar geleden) naar process mining (acht jaar geleden) en story of the audit via data-visualisatie (drie jaar geleden) in de audit uit te breiden naar integratie Machine Learning de komende drie jaar.
Mijn hernieuwde horizon. Een energiebron. Maar we willen het niet alleen doen.
Met de technieken van vandaag krijgen we in de audit redelijk goed in kaart. “Het is wat het is.” Bestaande datasets kunnen we razendsnel analyseren.
De hamvraag is echter “Is het wat het is?” Ik heb daar in de afgelopen jaren leuke discussies over gehad met collega’s en ook dit voorjaar werd deze vraag vaak gesteld. In gesprekken met studenten, gedurende de BusySeasonTalks en gedurende klankbordsessies met cfo’s.
De data-analyse-uitgangspunten zijn gebaseerd op “wat wij willen zien”. We denken met onze biased-ervaring de What Could Go Wrong auditvragen te kunnen vertalen naar slimme data-scripts. De uitkomsten is de audit evidence.
Ik zou het supergaaf vinden om met een aantal like minded-kantoren als Coney Minds te investeren in de vraag “Is het wat het is?”, door een Machine Learning (ML) platform te bouwen. Een grote wasstraat met verschillende (deep) learning-modellen en een machine die op zoek gaat naar (materiële) outliers in datasets die wij vooraf niet kunnen bedenken. Een high-end ML-wasstraat voor data driven auditors, controllers en financials.
Nu denken we van ‘van rechts naar links’, dat moeten we zeker behouden, maar laten we ook van ‘links naar rechts’ gaan kijken. Discovering the Unknown, kijken wat we mee gaan maken, wat we gaan ontdekken.
We hebben een voorstel uitgewerkt, we hebben een strategische partner gevonden (data-science club), we willen het samen doen. Wij hebben niet de diepe zakken van een big four, maar met een stuk of tien kantoren, allemaal een x-bedrag in de pot, kunnen we een serieuze poging wagen met een nieuw ML-platform met elkaar aan de slag te gaan de komende drie jaar.
Ik hoor graag wie er mee wil doen aan de ML-reis, of dat dit het is, wat het nu is. Fijne zomer zover!
