Het is busy season. Het is zo erg busy season dat ik er aan het eind van een lange dag niet aan toe kom om de Busy Season Talks op Clubhouse te volgen. Om 21:00 uur is mijn batterij echt leeg.
Geploeter en geworstel in een auditpraktijk anno 2021. Van alle columnisten op deze site ben ik denk ik de enige die eindverantwoordelijk is voor een auditpraktijk. Mijn basis drijfveer om ruim vijfentwintig jaar in de audit actief te zijn, ligt in het vooruitkijken naar hoe nieuwe technologie een plek kan krijgen in onze gereedschapskist. En in het bijdragen aan een betere aansluiting van het vraagstuk interne beheersing op het auditing vraagstuk.
Mijn allergrootste drijfveer, mijn premium drijfveer, is echter uiteindelijk jonge talenten zien groeien, ontwikkelen en hieraan bij te dragen. Die drijfveer staat in het busy season onder druk. En busy season wordt elk jaar een paar dagen langer, we zijn hard op weg naar ‘365 busy season’.
Daar baal ik enorm van, al een tijdje; de geschiedenis herhaalt zich. Door de hectiek, de continue beweging door nieuwe regels, nieuwe assurancevragen (zoals NOW), het dynamische werkveld, uitstroom van ervaren mensen, tekort aan instroom van talenten, is het vinden van een balans lastig. Ook dat is niet nieuw, het wordt alleen lastiger.
Wat je vooraf ook bedenkt, geen (geplande) maand, werkweek of zelfs werkdag is hoe je het vooraf had ingekleurd.
Om mijn premium drijfveer niet om zeep te helpen realiseer ik mij regelmatig dat ik moet doorpakken op mijn basis drijfveren, door Happy Land te promoten. Dat kan ik goed. Reeds in 2005 schreef ik een verhaal: Happy Land – Continuous Monitoring meets Continuous Auditing. Een mens-technologie-en-interne-beheersing-meets-auditing-verhaal.
In de jaren erna heb ik dit verhaal op hbo-scholen, universiteiten, bij de Arenagroep (NBA), bij TUACC, bij cliënten en in mijn team gedeeld.
Ik heb het verhaal op verschillende manieren verteld, andere werktitels gegevens, kleiner gemaakt, soms groter gemaakt. Er is ook een fase geweest dat ik er zelf niet meer in geloofde. Die fase is ook weer voorbij.
Inmiddels heb ik echt de overtuiging dat Happy Land de enige weg naar voren is om mijn premium drijfveer te laten groeien. Met veel creativiteit heb ik de verhaallijn weer opgepakt. Maar omdat alleen de eenvoudige verhalen blijven plakken, heb ik een vraag voor mijn collega’s: wat gaan we nog doen in Happy Land?
De uitgangspunten van Happy Land zijn redelijk eenvoudig en met nieuwe technologie en innovaties kunnen we de auditkwaliteit niet alleen verhogen (ik denk dat een data driven controle, integraal, inderdaad een betere controle is dan de hoogover systeemgerichte aanpak), maar de verbinding tussen interne beheersing en auditing ook versterken.
We zien steeds meer cliënten die actief willen meedenken en meedoen. Er is hoop, maar nog veel uitdaging.
Happy Land in vijf bullets:
- Interne beheersing is ongoing. Continuous ambitie heb ik geparkeerd. Het ongoing inzicht is werking key controls, risico’s en afwijkingen in verbanden en normen bewaken. Dit door inzet van data-analyse, process mining en kleine, concrete machine learning toepassingen.
- Ongoing Auditing is de spiegel van Ongoing Monitoring; in perfecte harmonie en balans afgestemd op setting cliënt. De bevindingen van de cliënt kunnen door reperformance worden ‘nagebootst’. Hiernaast kunnen afwijkingen in verbanden, zoals bijvoorbeeld verliezen in opbrengsten, transparant gemaakt naar oorzaak.
- De externe controle is maandelijks of maximaal per kwartaal; hiermee gaan we de pieken uit busy season halen.
- Bij de inrichting van Happy Land delen we met de cliënt kennis rondom inzet data-analyse, process mining en machine learning. We gaan ‘samenwerken’ en dat is niet eng op basis van ViO’s of andere regelgeving. We willen als beroep toch laten zien waar we voor staan, de bredere rol oppakken. Dat kunnen we door Happy Land met cliënten in te richten; ieder zijn eigen verantwoordelijkheid.
- Het vraagstuk IT General Controls (ITGC) is een gegeven. In een data-driven setting zijn ITGC slechts de randvoorwaarden. Die werken of werken niet. Dat wordt uiteindelijk zichtbaar in de data, in de feiten. We besteden in Happy Land audits dus nog maar minimale aandacht aan ITGC’s.
Als we die vijf bullets afpellen en zouden concluderen dat onze cliënten in de komende vijf tot tien jaar ongoing in control raken, wij kunnen dit op afstand redelijk eenvoudig ‘reperformen’, wat gaan we dan nog meer doen in Happy Land? Een kind kan de was doen. Nu alleen nog even onze cliënten en stakeholders zien te overtuigen, aan de techniek is geen gebrek.
